Η απέραντη ηλιθιότητα των μαζών.

Προσπαθώ να μη γίνω κακός στην συγκεκριμένη ανάρτησή μου αλλά πραγματικά το νιώθω θα βγάλω μεγάλη κακία και θα αρχίσω να κράζω ότι βρω. Αφορμή γι’ αυτή την ανάρτηση ήταν τα επίκαιρα trends, οι ανασκοπήσεις του 2010 και τα αποτελέσματα για την μόδα που επικράτησε όλη την χρονιά σε Google, Twitter και YouTube. Προσπάθησα να αναλύσω ξεχωριστά τα αποτελέσματα για την Ελλάδα και γενικά τα Διεθνή τουλάχιστον στο Google και συνεχίζω να μη καταλαβαίνω την σπουδαιότητα αυτών.

Θα επικεντρωθώ κυρίως στα ελληνικά αποτελέσματα του Google όπου φαίνεται ξεκάθαρα το πόσο αναλφάβητοι διαδικτυακά είναι οι έλληνες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και τα διεθνή αποτελέσματα πάνε πίσω.


Οι έλληνες web surfers λοιπόν προτιμούσαν να ψάχνουν στο Google περιεχόμενο σχετικό με το facebook, το YouTube, το (νεκρό πια) troktiko κλπ. Απογοητεύτηκα. Με εξαίρεση το troktiko που και γι’ αυτό έχω τους ενδοιασμούς μου κατά πόσο θεωρείτε κάτι σοβαρό για ενημέρωση, το in.gr που για μένα δεν έχει σχεδόν καμιά διαφορά με το να ανοίξω την τηλεόραση και να βάλω mega channel και το meteo.gr για την πρόγνωση του καιρού όλα τα υπόλοιπα ήταν στην ομάδα της ψυχαγωγίας. Παρά λοιπόν τα όσα προβλήματα έχουμε σε αυτή την χώρα παρά την γκρίνια που επικρατεί, ως ελληνάρες που είμαστε προτιμήσαμε να ενημερωθούμε περισσότερο για ανούσια πράγματα. Προτιμήσαμε να κουτσομπολέψουμε η να παίξουμε στο facebook, να ακούσουμε την αγαπημένη μας τραγουδάρα στο youtube η να τζογάρουμε σε παιχνίδια στυλ «πάμε στοίχημα».

Ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον έχει η λίστα με τις ταχύτερα αυξανόμενες αναζητήσεις, γιατί αυτές ουσιαστικά μας δείχνουν την μόδα που επικρατεί, δεν είναι διαχρονικές αλλά επίκαιρες ανάλογα με το τι συμβαίνει σε διαφορετικές περιόδους. Τα πράγματα εδώ ξεκινάνε λίγο διαφορετικά και περισσότερο ενθαρρυντικά με το newsit.gr να είναι η πρώτη μόδα κάτι που δείχνει ξεκάθαρα πως το ελληνικό κοινό απλά δεν εμπιστεύεται τα δημοφιλή ΜΜΕ και ψάχνει για εναλλακτικές. Η συνέχεια όμως δεν είναι στο ίδιο μήκος κύματος. Με εξαίρεση τις εκλογές και τις πανελλήνιες όλα τα υπόλοιπα αφορούσαν πάλι την ψυχαγωγία. Θεωρώ τραγικό να είναι στις πρώτες θέσεις η eurovision, η Patty και η Ήβη Αδάμου. Τόσο πολύ δε τους νοιάζει τους ελληνάρες τα όσα προβλήματα έχουν και θέλουν μόνο να διασκεδάζουν; Κερασάκι στην τούρτα ήταν ο κατάλογος IKEA στην δεκάδα που δείχνει ξεκάθαρα ότι οι Έλληνες είναι και πολύ καλοί… καταναλωτές! Λεφτά να φάμε δεν έχουμε αλλά μια ανακαινισούλα θα την κάνουμε στο σπίτι.

Και τέλος ας ρίξουμε και μια ματιά στα πιο δημοφιλή πρόσωπα. Justin Bieber, Δήμητρα Αλεξανδράκη, Alexander McQueen, Jean Michel Jarre, Selena Gomez, Cheryl Cole, Messi, Kim Kardashian, Bon Jovi και Shakira. Άρτος και θεάματα…

Και έτσι έρχονται οι απορίες: στην Ελλάδα δε μάθαμε για το Wikileaks, τον Julian Assange, δεν μάθαμε για την τραγωδία στον κόλπο του Μεξικού ή μήπως θεωρούμε πολύ αμερικάνικα όλα τα παραπάνω; Κι αν περάσουμε στα πιο εσωτερικά δεν ενδιαφέρθηκε κανείς να μάθει τι λέει το μνημόνιο, τι είναι η Τρόικα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τι λένε τα απόρρητα του Wikileaks για τους πρωθυπουργούς μας και τις κυβερνήσεις μας; Και τι έγινε με τις διάφορες επιδημίες και τις γρίπες με τα εμβόλια που έπρεπε να κάνουμε όλοι μας; Το ξεχάσαμε κι αυτό;

Μήπως τελικά για τα όσα προβλήματα έχουμε δε θα ‘πρεπε να γκρινιάζουμε γιατί δεν ενδιαφερόμαστε όχι απλά να τα λύσουμε αλλά ούτε καν να ενημερωθούμε για αυτά κι απλά είμαστε έρμαια των όσων γίνονται χωρίς καμία θέληση και κανένα ενδιαφέρον για την επίλυση αυτών;

Για άλλη μια φορά βλέπω ξεκάθαρα ένα πράγμα που ίσως ελάχιστοι παραδέχονται. Οι τάσεις που έχει μια κοινωνία η γενικά μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων είναι τις περισσότερες φορές οι πιο ανούσιες ή γενικά λάθος. Κι αυτό από μόνο του με κάνει να είμαι αντίθετος τις περισσότερες φορές με προϊόντα, κινήματα και γενικά οτιδήποτε γίνεται μεγάλος ντόρος. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αυτές οι τάσεις είναι πάντα καθοδηγούμενες, αποτέλεσμα της σύγχρονης επιστήμης του Marketing ακόμα και σε πολιτικά ζητήματα κάτι το οποίο δεν είναι άμεσα κατανοητό. Η επιτυχία αυτών εγγυείται στην ελάχιστη απαιτούμενη προσπάθεια από το κοινό τους. Η μη κατανόηση του συστήματος και η μηδαμινή θέληση από το κοινό για βαθύτερη ανάλυση των ομαδικών τους πράξεων φέρνει τα πιο αρνητικά αποτελέσματα.

Γι’αυτό και κάθε φορά που ακούω το επιχείρημα «Τόσες χιλιάδες/εκατομμύρια αποκλείεται να κάνουν λάθος» πάντα συνειρμικά έρχεται στο μυαλό μου η φράση «Φάτε σκ@τ@. Τόσα εκατομμύρια μύγες αποκλείεται να κάνουν λάθος».