Κάθε επιστροφή και δύσκολη!

Έχει δέκα μέρες περίπου από την στιγμή που άρχισα να ξανά ασχολούμαι με το blog μου. Εν αρχή άρχισε ο εμπλουτισμός του! Το σύστημα σχολιασμού του blogspot είναι απλά άθλιο και απαράδεκτα λίγο για τις απαιτήσεις μου! Έτσι αμέσως έκανα το βήμα να φέρω το DISQUS στο blog μου και να τα έχω όλα σε ένα μα κυρίως να μπορεί ο καθένας μας επώνυμα να πει την άποψη του χωρίς να χρειαστεί να δημιουργήσει λογαριασμό στο γούγλη απλά χρησιμοποιώντας το facebook του!

Στη συνέχεια είπα να το ενσωματώσω με τις σημειώσεις του facebook κίνηση που δε ξέρω ακόμα κατά πόσο σωστή είναι μιας και δεν έχω και τις καλύτερες σχέσεις με το δημιούργημα του συνομήλικου Zuckerberg και είμαι και εντελώς αντίθετος με τις προσωπικές του απόψεις και την πολιτική που ακολουθεί η εταιρία του. Είναι όμως ένας τρόπος να προσελκύσω άτομα που με ξέρουν προσωπικά για να μπουν στο μυαλό μου και να δουν τα πράγματα μέσα από τα μάτια μου!

Τρίτο πείραγμα ήταν να κοτσάρω τα tweets μου στο πλάι μιας και (υποτίθεται) ανανεώνονται πιο τακτικά απ’ ότι το blog μου! Ναι έχω και twitter και η απλότητά του είναι που με ελκύει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη social networking ιστοσελίδα. Αλλά καλύτερα να αφήσω τα κοινωνικά δίκτυα για κάποια άλλη ανάρτηση!

Ωραία όλα αυτά αλλά πολύ λίγα για να σας κάνω την ζωή κόλαση δε νομίζετε; Άφησα το καλύτερο για το τέλος. Διαφημιστικά του γούγλη! Ξέρω είναι κουραστικά και ανούσια αλλά άνεργος είμαι τι να κάνω ο κακομοίρης να βγάλω κάνα χαρτζιλίκι γιατί σε αυτή τη ριμαδοχώρα που ζούμε προκοπή δε βλέπουμε! Κάντε και κάνα κλικ δε κάνει κακό!

Ωραία όλα αυτά αλλά χάνεται η ουσία για την επιφάνεια. Και ποια είναι η ουσία; Να γράψω τίποτα της προκοπής.

Η αλήθεια είναι πως παθαίνω black out. Όταν έχω να πω πολλά κάπου μπλοκάρω και με το που αρχίζει να ρέει ο ειρμός των σκέψεων βγαίνω εκτός θέματος αμέσως και έχω να διαλέξω μεταξύ Χ δρόμων ή μάλλον Χ διαφορετικών θεμάτων (όπου X βάλτε την δύναμη των συναισθημάτων μου την συγκεκριμένη χρονική στιγμή επί τα καιρικά φαινόμενα της ημέρας δια του πλευρού που κοιμήθηκα το βράδυ υψωμένα στα όνειρα που είδα στον ύπνο μου), κι όσο προχωράω τόσες περισσότερες διακλαδώσεις συναντάω με αποτέλεσμα να χάνω το θέμα, την ουσία. Κάπως έτσι από ένα πράγμα που θέλω να θάψω, να αναλύσω, να τεντώσω τα μυαλά μου και να βγάλω ότι έχουν και δεν έχουν περί του θέματος ανακαλύπτω πως τελικά έχω να πω πάρα πολλά, για όλα και πως όλα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους.

Κάπου εκεί ανακάλυψα και έναν τρόπο να μένω εντός θέματος και να έχω την ροή που θέλω. Έχοντας το καλό μου κινητάκι πάντα ετοιμοπόλεμο όταν μου έρχεται έμπνευση πάνω σε κάποιο θέμα αφήνω σημείωση σε αυτό. Η σημείωση μεγαλώνει αποκτώντας σάρκα και οστά και σιγά σιγά μετατρέπεται σε κανονική ανάρτηση. Μόνο που δεν είναι μόνο μια σημείωση αλλά πολλές ανάλογα με την έμπνευση που μου έχει έρθει θα γράψω και στην ανάλογη σημείωση. Κάποια στιγμή όταν πια έχει φτάσει στο απροχώρητο η κατάσταση και έχω ήδη υπεραναλύσει ένα θέμα η πιστεύω πως δεν έχω να γράψω τίποτε άλλο η σημείωση μεταφέρεται στον υπολογιστή, διορθώνεται στο Word και στη συνέχεια ανεβαίνει στο blog. Οπότε μην αγχώνεστε αν δε βλέπετε κινητικότητα, η μάλλον μη χαίρεστε, γιατί στο τέλος θα σας έρθουν μαζεμένα, ΜΟΥΧΑΧΑΧΑ.

Ότι δε φαίνετε/ακούγεται δε σημαίνει πως δεν υπάρχει…

Υ.Γ.: Για όσους είναι εν κίνηση…. προετοιμαστείτε… ο Κοσμοαγύριστος γίνεται mobile εφαρμογή. ΣΥΝΤΟΜΑ ΣΤΑ NOKIA ΚΙΝΗΤΑ ΣΑΣ!!!!